Friedesse Molen Neer
Regest (samenvatting van een oude akte) uit het
archief van Roermond Korenmolen en oliemolen Bij de restauratie begin deze eeuw is oud hout van vroeger sluiswerk gevonden. Dendrologisch onderzoek heeft uitgewezen dat het hout uit de 14e eeuw dateert. Uit oude geschriften is bekend dat al in 1343 een molen op deze plek stond. Het huidige molenhuis en molenaarshuis dateren volgens het ankerjaartal uit 1717. De Friedesse molen was een koren- en oliemolen. Het restant van een doodbed, een onderdeel van de kollergang, herinnert nog aan de tijd dat er olie werd geslagen. De watermolen had in die tijd twee waterraderen, maar eind 19e eeuw werd het rad van de oliemolen verwijderd en het gangwerk van de oliemolen bijgekoppeld aan het rad van de korenmolen. Nu is de molen alleen korenmolen met één onderslagrad. Het waterrad is o.a. in 1891 en rond 1910 vernieuwd, een twintig jaar is een gebruikelijke levensduur van een houten rad. Een turbine heeft de molen nooit gekregen zoals veel andere watermolens wel in die tijd.
Een situatietekening voor Provinciale
Waterstaat, 1858
restant van het doodbed van de
kollergang Godefridus De molen heeft zijn naam ontleend aan molenaar Godefridus (roepnaam Fried) Tobben die aan het begin van de 18e eeuw molenaar was. In 1875 kwam de molen in bezit van de familie Theelen en bijna een halve eeuw later werd door boedelscheiding de molen eigendom van Jos Vennekens.
Foto: gift aan de Leumolen in 2013, de man op het
sluiswerk is familie van de geefster (verdere details onbekend) Hamermolen Vennekens verkocht de waterradmolen in 1948 aan Alfons van Stekelenburg en deze werd daarmee eigenaar van een complex dat kampte met nogal wat achterstallig onderhoud. Maar van Stekelenburg herstelde molen en woonhuis en werkte er elf jaar als molenaar. Het laatste jaar werkte hij echter niet meer met het waterrad maar uitsluitend nog met een electrisch aangedreven hamermolen, hij had in 1958 het stuwrecht van de watermolen verkocht. Een hamermolen slaat met hamers het graan tot meel. Dode molen De Neerbeek werd in 1961 gekanaliseerd en dat bracht de inwoners van Neer in het geweer. Zij voerden actie voor het behoud van de molen met als resultaat dat het molenrad niet droogviel, maar in een kleine bocht van de beek in het water bleef hangen. De zoon van Van Stekelenburg verkocht de vervallen waterradmolen in 1987, zijn antiquariaat in Amsterdam noemde hij naar zijn voormalige opslagplaats: ‘De Friedesche Molen’. De Duitser Paul Boden Köchl uit Berlijn was de nieuwe eigenaar en hij gaf zijn buitenlandse bezit in 1999 voor 20 jaar in pacht aan de Stichting Friedesse Molen. Na zijn overlijden in 2004 nam Bouwbedrijf Geelen uit Neer de molen over.
Herleefde molen Al in de jaren zeventig probeerden dorpelingen de molen in oude luister te herstellen, maar de pogingen mislukten. Vanaf 1997 heeft een initiatiefgroep, later omgezet in een stichting, opnieuw het plan opgevat de watermolen weer maalvaardig te maken. Nadat de stichting de molen in erfpacht had gekregen, heeft zij 1,1 miljoen euro vergaard voor de restauratie. Er is nieuw stuw- en sluiswerk aangebracht, voortschrijdend inzicht in waterbeheersing nam bij het waterschap de bezwaren weg. Het waterrad moest vervangen worden, het waterpeil is hoger dan voorheen en het verroeste rad hing te diep in het water. Er is een kleiner en breder rad gekomen dat een halve meter hoger geplaatst is. Daarom moest ook het gangwerk en de maalzolder een halve meter verhoogd worden. Het gaande werk hoefde ondanks 40 jaar stilstand, niet vervangen te worden. Sinds juli 2002 functioneert de watermolen weer als korenmolen. Het waterschap houdt de controle over de stuwing. Als een maaldag op de planning staat, wordt een dag daarvoor op afstand de stuw gesloten.
een steenrondsel wordt ‘in het werk’
gezet
met het luiwerk wordt een zak graan naar
de maalzolder gehesen
mais wordt door een tikkende as beetje voor beetje
tussen de molenstenen geschud
de kaar boven het maalkoppel wordt gevuld de molenaar keurt de fijnheid van het meel
aswiel, bonkelaar en spoorwiel het gaffelwiel van het luiwerk
het nieuwe rad
het oude ijzeren rad doet dienst als markering van de
parkeerplaats
Ansichtkaarten 1983 1979 1972
1959, een jaar eerder is het stuwrecht verkocht en is het sluiswerk afgebroken
1953
Knipsels
1934, vissen met een kruisnet
dertiger jaren
1934: “Het rad
van den watermolen was veranderd in een kristallen wonder.” Foto’s: april 2007, mei 2009 |