|
Sterlocaties van het Leudal
Cultuurhistorie van het Leudal Tentoonstelling In de informatieruimte van de Leumolen is een tentoonstelling ingericht die aspecten van de cultuurhistorie van het Leudal belicht. De cultuurhistorie van het Leudal beslaat een lange periode. De vroegste sporen van de mens in het gebied dateren van ca 120.000 jaar geleden, de tijd van de Neandertalers, de laatste van gisteren: een uitgebrande afvalbak en een dump asbestplaten. In de tentoonstelling worden zes plekken uitgelicht, het zijn de cultuurhistorische parels of sterlocaties van het Leudal:
natuurgebied Leudal met de Sterlocaties de Sterlocaties
Bij de Busschopweg liggen een grafveld uit de late prehistorie (Bronstijd, IJzertijd). In de omgeving zijn ook goed bewaard gebleven houtwallen te vinden.
De Graoveberg of Gravenberg is een hoge bult in het
landschap bij een doorwaadbare plaats in de Zelsterbeek. Er is weinig van
bekend maar de berg is prominent aanwezig in volksverhalen. Mogelijk is de
berg een motte, een middeleeuwse ‘kasteelberg’. In de omgeving zijn grote
hoeveelheden stenen werktuigen uit de late Oude Steentijd gevonden.
Bij deze brug over de beek komt een aantal holle wegen samen. De holle wegen zijn uitgesleten door eeuwenlang gebruik. In de buurt van de oversteekplaats liggen de resten van een grafveld uit de late prehistorie.
Het klooster St. Elisabethsdal werd in de 13e eeuw gesticht. Van de kapel resteert nog een toren en een poort. Het pesthuis stamt uit de 17e eeuw, het werd gebouwd om zieke kloosterlingen af te kunnen zonderen. Het klooster bezat ondermeer de dichtbij gelegen boerderij, ‘de Kloosterhof’, en de watermolen, ‘de Elisabethsmolen’. Bij de Kloosterhof is nog een bakhuisje te vinden, het restant van de watermolen ligt bij de later gebouwde Elisabethshof.
Deze machine uit de Middeleeuwen was een belangrijk werktuig voor de hele argrarische gemeenschap. Graan werd er tot meel vermalen, uit oliehoudende zaden werd de olie geslagen. Bij de molen zijn de resten van een hoogstamfruitboomgaard te vinden, in een dergelijke boomgaard zijn de bomen tenminste 4 meter hoog.
Professor Eugene Dubois vormde aan het begin van de 20e eeuw een open heidelandschap om tot een dicht bos. Hij bouwde op zijn landgoed een vleermuistoren en een unieke vleermuis/uilentoren. Het benoemen van de sterlocaties is het resultaat van een studie naar de cultuurhistorische aspecten van het Leudal, een samenwerkingsverband tussen Staatsbosbeheer en de Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten. De resultaten zijn vastgelegd in het rapport ‘Erfgoedstrategie voor het Leudal’ (zie ‘Bronnen / Publicaties’).
aan de voet van de Graoveberg
|
